Salı, Kasım 21, 2006

ACI YOK ACI YOK...


Bir iki yıl evvel yaptığım Ankara seyahatimde attığım alışveriş turundan bana miras bugün giydiğim ayakkabılar.O kadar çok beğenmiştim ki 38 numara kalmadığı halde, ayağımı binbir güçlükle tıkıştırdığım 37 numarasını almakta bir sakınca görmemiştim.Üstelik topuklarının maşallahı var.Evde bir iki deneme yapmama karşın şimdiye dek giyme cesareti gösterememiştim.Bu sabah gözümü kararttım ve zavallı ayaklarımı o güzel ayakkabıların içine soktum.Sabah 07:35 gibi evden çıktığımı düşünürsek 10 saattir acı çekiyorum demektir.Acının dozu her geçen dakika artmakta üstelik.Bunca şişkinlikten sonra ayaklarımın tekrar sığacağını bilsem çıkarıp zavallıcıkları şenlendireceğim ama ı ıh.

Aslında bütün dertlerimi anlatmak istiyorum, 36 bedenden 38'e yükselişimi, onca kıyafetimin içine giremediğimi, fakir fukaraya ya da eş dosta hediye edemeyecek kadar maddiyatçı, mülkiyeçi bir bünyem olduğunu, gardırobumu açtıkça boynumun nasıl büküldüğünü, gözlerimin dolduğunu filan anlatmak istiyorum ama ayaklarımın acısı müsaade etmiyor.

3 yorum:

gitarteli dedi ki...

bir konu boyunca ayaklarının başına gelenleri değil de bütün dertlerini anlatsaydın keşke. bu sayede blog'unu takip edenler de bir nevi "gözüm abla" misali komenti yukarıdan aşşağı dolduruverirlerdi.

maslahatgüzar dedi ki...

Derdim olsa durur muyum anlatırım.

Gitarteli abi inanmayacaksın ama ben artık evlenmek çoluk çocuğa karışmak istiyorum.Dert sayılır mı bu ?

gitarteli dedi ki...

hmm..
13 yıllık evli ve 11 yaşında bir çocuğu olan bana danıştığın için teşekkür ederim.
dert mi değil mi orasını biraraya gelince kurcalarız olur mu be mazlahatgüzarım?
:))